Angst voor afstoting de baas?

Heleen heeft een coachings- en trainingsbureau. Ze heeft zeer recent een transplantatie ondergaan. Direct daarna ontstonden heftige afstotingsverschijnselen die inmiddels onder controle zijn. Angst voor verlies van haar nieuwe nier ervaart Heleen nu niet of nauwelijks meer. In haar praktijk begeleidt ze mensen die niet vanuit angst willen leven, maar de regie over hun  eigen gezondheid willen voeren.

Heleen beleefde twintig spannende dagen na haar transplantatie. In die angstige periode, waarin afstoting dreigde, probeerde ze de druk van de ketel te halen door steeds voor het slapen gaan drie dingen op te schrijven waarvoor zij dankbaar was. ‘Dat kon van alles zijn’, vertelt ze. ‘De lieve verpleegkundige die dienst had, mijn broer die lekker eten bracht of de leuke gesprekken die ik had met de jongen die mij in mijn ziekenhuisbed naar mijn behandelingen bracht. Door te focussen op positieve gebeurtenissen kreeg mijn angst minder ruimte.

Wat ook hielp, was ziekenhuisbezoek van mensen die om me geven en bij wie ik me fijn voel. Toegeven dat je zorgen hebt en die delen met je dierbaren kan nare gebeurtenissen enorm verlichten, want dan hoef je de ellende niet helemaal alleen te dragen.’

Heilzame actie

‘Mijn donornier bleef behouden en functioneert nu gelukkig goed’, zegt Heleen. ‘Dankzij de transplantatie kan ik een actief leven leiden. Heerlijk! Ik houd van werken, sporten en leuke dingen doen met mijn man en onze twee dochtertjes. Ik geniet ervan om bijvoorbeeld weer op het hockeyveld te kunnen staan en het is zelfs fijn om daarna spierpijn te voelen.

Misschien is mijn belangrijkste tip wel om vooral dingen te doen die je kunt en die je leuk vindt. Wanneer je blijft stilstaan bij je angst ga je je niet beter voelen. Mijn advies is daarom: wil je iets verbeteren, dan moet je in beweging komen, ook als omstandigheden verre van optimaal zijn. Eigenlijk kun je altijd wel iets veranderen. Als je bijvoorbeeld ziek thuis bent, kun je de hele dag in je pyjama blijven lopen. Maar je kunt er ook voor kiezen om je mooi aan te kleden. Elk beetje actie kan heilzaam werken en ertoe leiden dat je je mogelijk toch een beetje beter voelt.’

Rijk na risico

Als Heleen iets graag wil, laat ze zich niet vlug uit het veld slaan. In de jaren vóór haar transplantatie raadden nefrologen haar als ‘hoeders van haar nieren’ af aan kinderen te beginnen. Ze wezen haar op de risico’s van zwangerschap bij slecht werkende nieren. Maar de kinderwens van Heleen bleek zo sterk dat ze die risico’s zorgvuldig afwoog en deze voor lief wilde nemen. Ze werd zwanger en leefde zo gezond mogelijk toe naar de bevalling. Die verliep voorspoedig, zowel voor haar als haar dochter Guusje.

Niet lang daarna wilden Heleen en haar man hun gezin uitbreiden met nog een kindje. Ze werd opnieuw zwanger en de geboorte van Kiek, een tweede dochter, maakte het gezin compleet. Ondertussen gingen de nieren van Heleen verder achteruit. ‘Waarschijnlijk had ik zonder die zwangerschappen pas op een veel later moment een transplantatie nodig gehad’, constateert ze nu. ‘Maar de risico’s die ik liep, verbleken bij wat ik ervoor terugkreeg. Ik voel me rijk met die twee meiden.’

Donorvader

Heleen blijft problemen het liefst voor en laat zich er niet graag door overvallen. Dus ging ze kort na de geboorte van haar tweede dochter op zoek naar een donornier. Ze kwam al snel uit bij haar vader. Pas twee jaar later bleek dat een transplantatie noodzakelijk werd. ‘Het idee dat ik in de aanloop daarnaartoe altijd op mijn vader kon terugvallen, gaf me veel rust,’ verklaart Heleen.

Geen glazen kooi

‘Mijn cliënten vinden het niet altijd leuk als ik zeg dat je altijd een keuze hebt, onafhankelijk van wat de omstandigheden zijn. Je kunt je laten overweldigen door angst of door alles wat je overkomt in het leven. Je kunt er ook voor kiezen afleiding te zoeken en je te richten op iets wat je leuk vindt om te doen en wat tegelijk haalbaar is.

Verder drijf ik op vriendschap. Dat betekent dat ik in coronatijd vrienden blijf ontmoeten. Daarmee zeg ik ‘ja’ tegen eventuele risico’s en ‘ja’ tegen heel veel fijne contacten en blijf ik middenin het leven staan. De voordelen zijn voor mij groter dan de risico’s die ik misschien loop. Ik kies er niet voor om in een glazen kooi te leven. Dat is mijn eigen keuze. En wellicht niet die van veel anderen.

Met mijn verhaal wil ik laten zien dat het de moeite waard kan zijn om eens op een andere manier naar je situatie te kijken. Het kan je veel opleveren als e aandacht geeft aan iets anders in plaats van je angst. Maak je keuzes vanuit angst of vanuit liefde? Ik focus op de liefde, dus op wat ik wil, waar ik blij van word, waar ik zin in heb. Deze aanpak levert me meer levensgeluk op. Het is een veelgehoorde oneliner, maar dat neemt niet weg dat ik hier helemaal achter sta: alles wat je aandacht geeft, groeit.’

Kijktip

Ter relativering verwijst Heleen haar cliënten en de lezers van dit blad naar het filmpje ‘Then why worry’ op Youtube, waarin de Indiase monnik en voormalig elektrotechnisch ingenieur Gopal zijn kijk op leefstijl deelt.

Hoe helpt Heleen?

Heleen heeft, ook vanuit haar opleiding en werkervaring, geleerd dat het belangrijk is in beweging te blijven. Maar in beweging komen, is niet altijd even makkelijk, zeker niet als je pijn hebt of doodop bent. Heleen helpt. Hoe? Dat tast zij af in een intakegesprek en daaropvolgende gesprekken. Geen mens is hetzelfde, dus Heleen onderzoekt op maat waar u behoefte aan hebt.

Meer weten? Kijk op www.buroopendeur.nl Daarnaast geeft Heleen trainingen aan zorgverleners. Dit doet zij enigszins vanuit eigen belang: ‘Als artsen meer werkplezier ervaren, merk ik dat als patiënt direct en krijg ik betere zorg.’ Heleens missie? De menselijkheid in de zorg vergroten.