Het valt allemaal wel mee... Of toch niet?

Binnenkort heb ik een nieuwe afspraak staan bij mijn nefroloog. De eerste keer dat we elkaar spraken, ging het over mijn bloedwaarden, verhoogde bloeddruk en medicatie die nodig is, omdat ik teveel vocht vast houd.

Het tweede en vooralsnog laatste gesprek, was een stuk minder ‘aangenaam’. Ik kreeg te horen dat mijn nieren voor nog maar 20% werken. En dat ik moet gaan nadenken over dialyse of transplantatie.

In datzelfde gesprek werd ook verteld dat ik vooralsnog te zwaar ben voor een transplantatie. Dus kreeg ik meteen even te horen dat ik zou moeten nadenken over een maagband. En dit alles slechts in amper 7 minuten gesprekstijd.

Achteraf ben ik hier wat beduusd over. Om in zeven minuten even iemand op te zadelen met a) je bent nierpatiënt en b) je hebt obesitas, doe er maar ff wat aan. Ik hoor het mijn arts nog zo zeggen. ‘Denk er maar even over na en ik zie je eind van de maand dan weer terug.’

Sorry dokter... U hebt het hier niet over even een band verwisselen hè!? Ik ga dit ook zeker even aangeven bij ons volgende gesprek. Want nee, ik voel me niet prima.

Mijn conditie is ruk, ik hou nog steeds veel vocht vast, Ik heb ‘s morgens last van mijn rug (mijn lage onderrug, ter hoogte van de nieren). Ook heb ik problemen met de ontlasting. Ik moet poeders drinken om naar het toilet te kunnen. En dan is er natuurlijk de nodige stress. Wat staat mij allemaal te wachten?

Moet ik mijn agenda gaan inrichten op 3x in de week dialyseren? Of valt dat allemaal nog wel mee en kan ik zo doormodderen!? Hopelijk komen er antwoorden waar ik iets aan heb. En gedraag ik me niet als een braaf ei die genoegen neemt met standaard adviezen als ‘eet gezond’. En ‘beweeg veel. En dan zie ik u over drie maanden wel weer terug’.

Ik hou jullie op de hoogte.