Dankjewel

Mijn vaste nefroloog, dr. Vervloet, heeft promotie gemaakt en vertrekt naar een ander ziekenhuis. Die  promotie is hem natuurlijk meer dan van harte gegund en ik ben dan ook oprecht blij voor hem. Ik merkte bij het horen van dit nieuws dat ik ook een klein beetje melancholisch werd. Afscheid nemen van een arts die je al jaren begeleidt en waarmee je een band hebt opgebouwd voelt ook als afscheid nemen van een tijdperk in je leven.

Daarom wilde ik deze post wijden aan een dankwoord aan mijn nefroloog. Want bij een afscheid sta je altijd even extra stil bij wat iemand voor je heeft betekend.

Beste dr. Vervloet,

Al jaren lang bent u mijn arts geweest. Ik weet (gelukkig) niet meer precies wanneer ik voor het eerst bij u op bezoek kwam. Per toeval waren we erachter gekomen dat mijn nieren het niet goed deden. Mijn vader ging met me mee en de gesprekken werden steeds normaler en waren eigenlijk helemaal prima.

Ik heb me jaren nooit echt ziek gevoeld. Ik denk dat dat deels kwam door simpelweg pure mazzel, maar misschien ook wel door een realistische en vooral nuchtere houding van u. Bij deze wil ik u bedanken voor: uw eerlijkheid, het geruststellen als dat nodig was, het terugbellen, het terugmailen, het realistisch zijn, het gevoel van vertrouwen en voor uw menselijkheid.

U zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben . Ik wens u een heel fijne toekomst.

Liefs,
Michelle

Een goede nefroloog is... wat mij betreft iemand die een scherp diagnostisch inzicht heeft en diepgaande kennis van nierziekten. Maar eigenlijk vooral zijn/haar patiënten met empathie benadert.