Blije patiënten

Augustus 2019

Er zijn soms van die dagen dat (bijna) alle patiënten op de poli heel blij de spreekkamer binnen stappen. Vandaag is er zo een.

Om half 9 komt meneer Albers binnen. Hij is eigenlijk patiënt bij een collega die vandaag afwezig is. Meneer, 53 jaar, heeft 6 weken geleden een niertransplantatie ondergaan. ‘Hoe gaat het met u?’ ‘Ach, het is 1 groot feest! Alle klachten weg en ik heb weer een heleboel energie. Niet alleen ik, mijn hele gezin moet daaraan wennen. Het is voor iedereen nieuw dat pa nog tot ’s avonds laat klusjes doet en niet alleen maar rustig op de bank tv zit te kijken.’

De volgende patiënt is meneer Van Doorn, 42 jaar. Nu, net 2 weken na zijn niertransplantatie, is ook hij helemaal tevreden. Hij houdt goed overzicht op alle medicijnen die nodig zijn en hij slaagt er goed in die op de juiste tijden in te nemen. Verder kan hij weer elke dag een rondje buiten wandelen in plaats van dat hij de buitenwereld van achter het raam moet bekijken.

Daarna volgt Inge Cornelissen, 29 jaar. Vorige keer vertelde ze dat zij met haar vriend is gaan samenwonen. Voorzichtig begin ik over een eventuele zwangerschapswens. Enigszins verontschuldigend zeg ik dat het mij goed lijkt dit maar alvast op tijd besproken te hebben. Ze onderbreekt me al snel: ‘Nou daar wilde ik het dus net over hebben vandaag.’

De zwangere buiken in het dagelijkse straatbeeld vinden we allemaal heel normaal, maar is het ook zo normaal voor dames met een nierziekte om zwanger te worden? Helaas is dat minder gangbaar, maar zeker niet onmogelijk. Het begint met een goede voorbereiding. We bespreken dan of de nierfunctie stabiel en veilig genoeg is om de zwangerschap door te komen, wat de risico’s zijn voor moeder en kind, of er op andere medicatie moet worden overgestapt nog voordat er sprake is van zwangerschap, of er onderzoek nodig is naar erfelijkheid van de nierziekte (eventueel ook bij de partner), en om alvast voor preconceptioneel advies naar de gynaecoloog te verwijzen.

Voor Inge is dit allemaal geen verrassing, want ze heeft al veel op internet gezocht en gelezen. Het wekt bij haar dan ook geen verwondering dat ik adviseer op een ander anti-afstotingsmedicijn over te stappen: wanneer een middel als Cellcept voor of tijdens de zwangerschap wordt gebruikt, is er risico op afwijkingen bij de baby. En dat risico wil Inge uiteraard niet lopen. Blij loopt ze de spreekkamer uit. Nu al in blijde verwachting van dat ze in blijde verwachting zou kunnen raken.

Samen met onder andere collega’s en de Nierpatiënten Vereniging Nederland ben ik momenteel hard bezig met het maken van een richtlijn voor begeleiding bij zwangerschap en nierziekten. Een mooi stuk dat, zoals u leest, zeer toepasbaar zal zijn in de praktijk.