Als het leven je citroenen geeft…

Oktober 2019

Ik heb heel lang gedacht dat ik nefroloog-intensivist wilde worden. De laatste 2 jaren van mijn opleiding tot internist wilde ik me verdiepen in nefrologie, om uiteindelijk verder tot intensivist te worden opgeleid. Maar toen ik eenmaal in mijn nefrologietijd zat, begon ik eraan te twijfelen of ik nog wel IC wilde doen.

U begrijpt, van twijfel kwam afstel. Een belangrijke reden hiervoor is dat je als intensivist geen poliklinische spreekuren hebt. Via die spreekuren bouw je een langdurige band op met patiënten. Ik zie dat als een van de leukste aspecten van het vak. Iets wat ik als intensivist dus zou moeten missen.

Sommige patiënten zie ik maar één keer per jaar omdat de transplantatie al enige tijd geleden is. Andere patiënten zie ik vaker omdat zij nog binnen het eerste jaar na transplantatie zitten. Er zijn ook patiënten die ik heel vaak zie, omdat zij te maken hebben met complicaties.

Voorbeeld daarvan is een patiënt, ik noem haar voor het gemak mevrouw Groeneveld, die al wat langer geleden een nier-pancreastransplantatie heeft gehad. Zij heeft herhaaldelijk last van urineweginfecties en doet er zelf alles aan om deze te voorkomen. Ze eet bijvoorbeeld veel cranberries en drinkt citroensap. Je moet je er maar aan kunnen houden en je moet er maar van houden.

Mevrouw Groeneveld raadpleegde een uroloog om de oorzaak van de urineweginfecties te achterhalen. Daar kwam gelukkig niets uit. Alhoewel, zo gelukkig is dat eigenlijk niet... nu er geen oorzaken helder waren geworden, bleef ook onduidelijk hoe de infecties zijn te voorkomen of tegen te gaan. Ze raakte er moedeloos van en meldde zich met tranen in de ogen bij mij op de poli.

Mevrouw had zich, voorafgaand aan het bezoek, ingelezen over een behandeling met bacteriofagen. Als je op internet informatie hierover zoekt, lijkt de behandeling op het eerste oog inderdaad veelbelovend. Verder speuren maakte mij duidelijk dat er nog maar weinig onderzoek is gedaan naar het effect van deze therapie. Sterker nog, eigenlijk is er alleen onderzoek gedaan naar behandeling van oppervlakkige zweren.

Mevrouw Groeneveld heeft ook nog eens te maken met verschillende bacteriën die bij haar urineweginfecties meespelen. Uiteindelijk kozen we in goed overleg voor een onderhoudsbehandeling met blaasspoelingen met antibiotica.

Het internet is een prachtige uitvinding, maar informatie die u daar vindt, is niet altijd betrouwbaar of compleet. Ik raad aan altijd met uw arts te overleggen als u iets aan uw behandeling wilt veranderen. Hopelijk slaan de blaasspoelingen aan, kan mevrouw daarna het zure citroensap laten staan en maken die vervelende complicaties haar het leven minder zuur.