Dokter Margriet

Jort kwam achter zijn ouders aan de spreekkamer binnen. Hij was net 18 jaar geworden, en kwam nu voor het eerst op de volwassenenpoli. Verlegen keek hij me aan. Hij was niet gewend dat hij het woord ‘moest’ voeren. Hoe is dat nu we een paar jaar verder zijn? Er komt een zelfverzekerde jongeman de spreekkamer ingestapt.

Een erfelijke aandoening kan bij een zwangerschap doorgegeven worden. Tegenwoordig is het mogelijk om een vruchtje zonder erfelijke aanleg in de baarmoeder terug te plaatsen. Om meer te weten te komen over erfelijke nier aandoeningen loopt er een VARIETY-onderzoek.

Rust, daar verlangt mevrouw al maanden naar. Ze heeft tegenslag op tegenslag gehad en haar vrolijkheid is verdwenen. Haar nierfunctie gaat achteruit, dialyseren gaat ze nooit meer doen en of ze nogmaals getransplanteerd wil worden weet ze nog niet.

Sinds de coronapandemie vallen mij de verschillen tussen patiënten meer op, als het gaat om contact zoeken met hun zorgverlener. De één doet dat meteen, een ander kijkt het aan. Terwijl je je als patiënt nooit schuldig hoeft te voelen over tijd die je van je zorgverlener vraagt.

Iedere dag kan ik me over mijn patiënten verbazen. Ze kunnen mij verrassen met positieve woorden, terwijl zij juist veel pech hebben.

Er zijn van die dagen dat verschillende patiënten op de poli met hetzelfde probleem komen. Vandaag was zo’n dag, de dag van ‘ik ben er klaar mee‘.