Ben ik wel spannend genoeg?

Bekend verschijnsel bij de vele dating apps is het swipen. Op bijna elke foto zie ik iemand die ergens hoog op een berg staat of zich vermaakt in een ver, tropisch land. Wanneer ik naar beneden scroll, naar de plek waar hobby’s worden beschreven, lees ik keer op keer: reizen, festivals, drankjes doen.

En meestal staat er ook nog een willekeurige extreme sport in dat rijtje. Ook al zien de twintigers op de foto’s er leuk uit en denk ik dat er best een match mogelijk is, toch swipe ik ze weg. Als nierpatiënt kan ik immers helemaal niet meekomen met zulke hobby’s. Misschien maak ik mij druk om niks en zijn veel van die profielen sterk overdreven, maar toch…

Als je een niertransplantatie hebt gehad, moet je met een aantal dingen rekening houden. Alcohol drinken, wordt afgeraden. Naar tropische landen afreizen, ligt ingewikkeld vanwege benodigde vaccinaties: van een aantal kunnen transplantatiepatiënten ernstig ziek worden. Daarbij heb ik vanwege mijn anti-afstotingsmedicijnen een verlaagde afweer en dus een sterk verhoogde kans op infecties, zeker in landen waar hygiëne te wensen overlaat. Dan zie ik al helemaal voor mij dat een date daarop stuk loopt en probeer ik maar niet eens contact te leggen. 

Wanneer je een transplantatie hebt gehad, moet je veel in je leven goed plannen. Bovendien doe ik dingen graag op mijn manier. Dit is niet minder geworden sinds mijn transplantatie, want daardoor moet ik mij aan diverse leefregels houden. En bij leuke spontane jongens die van reizen houden, denk ik meteen dat die dat niet willen en/of kunnen.

Soms voel ik mij gewoon een beetje saai in vergelijking met veel anderen, want ik kan niet mee met avontuurlijke vakanties en ik doe ook niet aan een flitsende sport.

Ik ga strak om 10 uur ‘s avonds naar bed, zo heb ik voldoende energie voor de volgende dag (even een zijpaadje: waarom worden dateafspraken toch altijd laat in de avond gepland?). Dus vraag ik mij af: ben ik wel spannend genoeg?