Van mij, voor mijn vader
Gepubliceerd op 10 June 2024
Op deze Vaderdag brengen we graag de actie onder de aandacht die Bram vorig jaar voor zijn vader en andere nierpatiënten begon. Bram legde vorige zomer maar liefst 353 kilometer te voet af en wandelde van het Drielandenpunt in Limburg naar de Noordkaap in Groningen. Daarmee zamelde hij bijna 10.000 euro aan sponsorgeld in voor nieronderzoek en verbeteringen voor nierpatiënten.
‘Elke dag staat mijn vader op met maar 30% van de energie die gezonde mensen hebben. Toch werkt hij regelmatig meer dan vijftig uur per week. Ik heb grote bewondering voor hem. De beginperiode van mijn vaders ziekte herinner ik mij nog goed. Hij kwam toen thuis te zitten. Een zware prednisonkuur gaf nare bijwerkingen, zoals blaren op zijn rug. Het was een heftige tijd voor ons gezin.
Ziekte vraagt mentaal veel van je. Toch gaat mijn vader altijd door, dat bewonder ik enorm.
Mentale kracht
Als nierpatiënt krijg je veel te verduren. Mijn vader gaat, ondanks pijn, vermoeidheid en verzuring altijd door. En altijd houdt hij hoop op verbetering. Ik wilde weten hoe zoiets werkt. En zo kwam ik op het idee om van Zuid- naar Noord-Nederland te lopen en met deze mars van 353 kilometer sponsorgeld in te zamelen voor verbeteringen voor nierpatiënten.
Tijdens het lopen de uiterste grens opzoeken, viel natuurlijk totaal in het niet bij de mentale kracht die nierpatiënten dágelijks moeten aanspreken om met hun ziekte te kunnen leven. Dat besef maakte de bewondering die ik voor mijn vader heb extra groot.
Solidariteit met nierpatiënten
Gedurende mijn wandeltocht, die in het teken stond van solidariteit met nierpatiënten, werd ik meermaals door vrienden en familieleden vergezeld en gesteund. Superfijn, want het was zwaar en aan het eind deed alles pijn. Doorgaan als alles pijn doet en je kapotte voeten hebt, vraagt veel van je. Tegelijk besefte ik dat mijn tocht om een tijdelijke krachtinspanning gaat, terwijl nierpatiënten dágelijks veel mentale kracht nodig hebben om met hun ziekte te kunnen leven. Vanuit de gedachte dat ik mensen als mijn vader zou kunnen helpen met mijn mars, zette ik door en gaf niet op. ’
Tekst: Florinda Siep / Foto's: Lukas Nefkens
