Parlementswerk en dialyse: een onvoorstelbare combinatie?

Het werk van een Europarlementariër is veeleisend: lange vergaderingen, een propvolle agenda, veel reizen. Toch kon de Duitse politicus Martin Buschmann dit jarenlang combineren met zijn dialyses. ’Dialyse is een volkomen normaal onderdeel van mijn drukke agenda. Wat ik tijdens het dialyseren kan doen, doe ik, wat niet lukt, moet wachten.’

‘In 2016 kreeg ik ernstige nierklachten. Ik lag 22 dagen in het ziekenhuis, en voelde me zo slecht dat ik bereid was elke operatie te ondergaan, zelfs als dat mijn dood zou betekenen. Na de operatie had ik drie slangen in mijn buik en een grote litteken. Maar ik was er nog. De ontstekingen in mijn nier waren verwijderd. Sindsdien heb ik problemen met langdurig lopen en staan. Blijkbaar is er tijdens de operatie een zenuw beschadigd.

Slow motion

In 2019 begon ik me steeds slechter te voelen. Bijna elke nacht had ik last van hevige krampen in mijn benen. Slapen was vrijwel onmogelijk. Vaak moest ik overgeven na het eten. Het was een zware tijd, maar ik wilde per se niet aan de dialyse. Dat zou al mijn dromen verwoesten: in juni 2018 was ik lijsttrekker geworden voor de Partei Mensch Umwelt Tierschutz (Partij voor Mens. Milieu en Dierenbescherming – red.) in het Europees Parlement. Parlementswerk én dialyse¬ren? Voor mij was dat onvoorstelbaar!

Dus bleef ik vechten tegen de sluipende vergiftiging van mijn lichaam. Tot het niet meer ging. Ik was helemaal uitgeput en moest met de taxi naar het dialysecentrum worden gebracht. De eerste dialyse, eind april 2019, vond ik vreselijk. De minuten verliepen als in slow motion. Na de Europese verkiezingen in mei 2019 kwam ik als enige van mijn partij in het EP (Europees Parlement).’ 

Brussels avontuur

Het wordt noodzakelijk vaak in Brussel te verblijven, het begin van een interessant avontuur. Eerder heb ik geregeld dat ik in een privékliniek in de stad drie keer per week kan dialyseren. Ik blijk de enige dialyserende parlementariër te zijn, maar de medische afdeling van het EP biedt alle medewerking. Dat is een enorme opluchting!

De chauffeursdienst brengt me naar de kliniek en haalt me weer op. Zo kan ik me gerust concentreren op mijn werk. Mijn assistentes zijn op de hoogte van mijn dialysetijden. Voor beiden geen probleem: als ik niet aanwezig kan zijn in de commissies, vertegenwoordigen ze mij daar en brengen ze mij op de hoogte van wat ik heb gemist.’ 

‘De dialyseafdeling is professioneel en modern, ik voel me daar erg op mijn gemak. Ook kan ik via beeldbellen veel bijeenkomsten in het Europees Parlement volgen en sta ik in contact met mijn assistenten. Wanneer ik niet hoef te dialyseren, kan ik live mijn taken uitvoeren, deelnemen aan stemmingen, bezoekers ontvangen of conferenties leiden.

In weekends neem ik de tijd om Brussel te verkennen of met de trein andere Belgische steden te bezoeken. Sinds 2021 ga ik zo te werk. Het merendeel van de tijd verblijf ik in Brussel, op andere momenten reis ik naar mijn vrouw en familie in Duitsland.'

Ook werk in Straatsburg

‘Maar er is nog een andere werkplek, namelijk in Straatsburg. Daar komt het voltallige Parlement maandelijks bijeen. Als ik in Straatsburg moet zijn, overnacht ik in Kehl, aan de Duits-Franse grens. Ook daar heb ik een dialysecentrum gevonden, waar ik na de stemmingen van het parlement naartoe wordt gebracht. En ook daar zijn alle artsen en dialyseverpleegkundigen erg vriendelijk. Helaas is er geen wifi, dus ik ben daar afgesneden van het internet.

Zo is dialyse een normaal onderdeel van mijn agenda geworden. Wat ik online tijdens de dialyse kan doen, doe ik, en wat niet mogelijk is, moet wachten. Met enige aanpassingen kan ik mijn werk altijd uitvoeren.’ 

‘Als onafhankelijk parlementslid laat ik geen lobbyisten uit het bedrijfsleven toe, maar alleen vertegenwoordigers van dierenwelzijns-, milieubeschermings- en mensenrechtenorganisaties. Wel ben ik lid van een lobbygroep ‘niergezondheid’. We zetten ons in voor meer orgaandonoren, een gezamenlijke EU-oplossing voor orgaandonatie en betere zorg voor dialysepatiënten. Helaas is deze groep erg klein en kunnen we waarschijnlijk niet veel invloed hebben op wetswijzigingen. Maar ik zet me in waar ik kan. 

De wachtlijst voor donatie is in Duitsland behoorlijk lang. In België en Nederland is de wachttijd gemiddeld drie tot vier jaar. Daar geldt het systeem van actieve donorregistratie, dat de Duitse politiek tot nu toe helaas heeft tegengehouden. 

Vervroegd pensioen door nierschade

Natuurlijk is het werk in het EP erg stressvol en niet ideaal voor mijn gezondheid. Maar ik wil mijn kiezers niet in de steek laten. Meer dan 542.000 mensen hebben op mij gestemd, het is mijn taak om hun belangen te behartigen.

Toch leg ik na de volgende verkiezingen mijn parlementaire werk neer. Het is mooi, maar heeft veel van me geëist. Ik kan de laatste tijd niet meer alles wat ik eerst nog wel kon. Ook het heen en weer reizen put me uit. In de zomer van 2024 zal ik waarschijnlijk met vervroegd pensioen gaan.

Tekst: Martin Buschmann
Beeld: Dušan Cvetanović (via Pexels.com)