Liefde in tijden van nierziekte

Vandaag, Valentijnsdag, vieren we de liefde. Maar hoe hou je de liefde goed als een van de 2 een nierziekte heeft? Nierschade kan immers de relatie met je partner onder druk zetten. Gelukkig kan het mensen ook dichter bij elkaar brengen. 2 stellen: Eric en Tina en Rufina en Janette vertellen hun geheim. 

Samen leven met cystenieren: ‘We hoeven niets te laten 

Eric en Tina zijn bijna 35 jaar samen. ‘We kennen elkaar uit de kroeg. Die  kroeg waar we elkaar voor het eerst  zagen, bestaat niet meer, maar wij zijn nog steeds samen.’ En samen maakten ze veel mee: ziekte en sterfgevallen  van naasten, de geboorte van hun  twee kinderen… Én Eric onderging twee keer een niertransplantatie na dialyse. Maar: ‘We hoeven niets te laten.’  

Dingen die niet mogen

‘Ik ben wel heel ziek geweest,’ vertelt  Eric. ‘Maar dat hield ons nooit tegen om alles te doen wat we wilden. Tina en ik gaan samen uit, naar concerten, op vakantie. Afgelopen zomer waren we bij de Olympische Spelen in Parijs. Daarnaast werk ik fulltime.’

‘Er zijn dingen die niet mogen,’ vult Tina aan. ‘Zoals in de zee zwemmen, maar daar houdt Eric toch niet van. Dus op vakantie doe ik dat alleen.’  

Toen ze vijf jaar samen waren, werd  Eric ziek. ‘Uiteindelijk moest ik dialyseren, dat deed ik thuis, in de nacht. Dan heeft het minder impact op de week.’  ‘Natuurlijk had het invloed, maar we hebben er nooit een groot ding van gemaakt,’ zegt Tina.

‘We wilden de dialyse niet weghouden bij onze twee, toen nog jonge, kinderen. Ze zijn toch nieuwsgierig. En na een tijdje hielpen ze het apparaat  opbouwen.’

Hún geheim

Was die machine ’s nachts naast het bed, dan geen belemmering? ‘Ik ben opgegroeid op een binnenvaartschip,’  lacht Tina. ‘Dus ben ik het geluid van een ronkende motor gewend. Die dialysemachine was daar niets bij.’ Hun geheim? ‘We vullen elkaar goed  aan,’ zegt Eric. ‘Ik ben rustiger, Tina kan zich drukker maken.’  

Wat willen ze nog doen samen? ‘Een cruise maken langs de steden van de Middellandse zee. Daar zijn ze het over eens. En volgend jaar een jubileum dus? Eric: ‘Groot feest!’ Tina: ‘Ik moet er niet aan denken, een dag in de belangstelling staan.’ Inderdaad, ze zijn het niet over álles eens. 

24/7 bij elkaar: weer partner in plaats van mantelzorger 

Rufina (75) en Janette (79) zijn al meer dan veertig jaar samen. Sinds kort zijn  ze zelfs 24 uur per dag bij elkaar. Dat was in het begin even wennen… Hoe vinden zij beiden hun draai hierin?

Rufina: ‘Ik heb twee jaar gedialyseerd. Dat beïnvloedde ons dagelijks leven meer dan we hadden gedacht. Ik had zó weinig energie dat ik volledig afhankelijk was van Janette. Het bracht ons nóg dichter bij elkaar, zij werd mijn steun en toeverlaat. Ook de meeste regel- en huishoudelijke taken kwamen op haar schouders  terecht.  

Nu, kort na mijn niertransplantatie, hebben we ons leven samen weer terug, al was dat best even wennen in het begin.’ Janette: ‘Ik deed eigenlijk alles in huis. Rufina wilde wel graag helpen, maar kon het echt niet. Na haar dialyses had ze ook altijd tijd nodig om bij te komen.  

Ik was er zo aan gewend geraakt alles alleen te doen, dat het heel vreemd voelde om na Rufina’s transplantatie weer met zijn tweeën in de keuken te staan. ‘Wat doe jij nou in de keuken?’ vroeg ik toen ze mee kwam helpen. En dat, terwijl koken voorheen een favoriete hobby van Rufina was.’

Klein geluk

Rufina: ‘Ja, in het begin was het voor  ons een zoektocht naar een nieuwe balans. Maar we vinden het allebei superfijn dat ik niet meer naar dialyses hoef en dat we samen weer van alles  kunnen ondernemen. Ik hoop dan ook  dat de donornier het lang blijft doen.’

Janette: ‘Het geheim zat hem in meer overleggen om onenigheid te voorkomen. Nu ben ik weer ‘partner van’ in plaats van voornamelijk mantelzorger en doen we samen de wekelijkse  boodschappen of we maken een uitstapje.  

Ver reizen hoeft van ons niet meer, een paar dagen weg is prima. We genieten van elkaar en de kleine dingen die in het leven voorbijkomen.