Gezellige wachtkamer

Wachten vinden mensen meestal niet leuk. Maar tijdens mijn spreekuur van vandaag krijg ik een ander beeld. De deur van mijn spreekkamer staat open en ik hoor eigenlijk een en al gezelligheid.

Meneer Dirks en meneer Van de Broek zijn druk in gesprek. Ze ondergingen kort na elkaar een transplantatie en lagen een tijdje bij elkaar op een kamer. Meneer Dirks kreeg een nier van zijn vrouw, en die werkte direct. Meneer Van de Broek kreeg een nier van een overleden donor. Zijn nieuwe nier begon te plassen op de dag dat meneer Dirks met ontslag mocht.

Hoe gaat het nu met hen? Meneer Dirks wandelt elke dag een uur. Heel knap, want zijn niertransplantatie is nog maar drie weken terug uitgevoerd. Meneer Van de Broek hoeft sinds de opname niet meer te dialyseren en heeft nu twee keer per week fysiotherapie. Alle andere dagen zit hij vaak thuis op de hometrainer. Het gaat met beiden gelukkig goed.

Een uur later roep ik mevrouw Lemstra op binnen te komen, maar ze is zo druk in gesprek met een andere patiënt dat ze mij niet hoort. Wanneer ik haar naam nogmaals noem, kijkt ze op. Ze geeft haar gesprekpartner een vriendschappelijk klopje op de schouder. 

We lopen naar de spreekkamer en ze vertelt dat zij elkaar kennen van een ziekenhuisopname van vorig jaar. Die opname was toen nodig, omdat zij heel druk in haar hoofd was geworden als gevolg van bijwerkingen van hoge doseringen prednison. Die waren nodig vanwege een dreigende afstoting, gelukkig bleef de donornier behouden.

Ik zie dat de wangen van mevrouw wat rood kleuren, terwijl ze vertelt dat ze zich toch wel schaamt voor wat er destijds gebeurd is. Ze heeft ongepaste opmerkingen gemaakt naar verschillende ziekenhuismedewerkers. En hoewel ze hier allang haar excuses voor heeft gemaakt, zit het haar nog steeds dwars. Zo kent ze zichzelf niet.

We bespreken hoe vervelend bijwerkingen van medicijnen soms kunnen zijn. ‘O ja, dokter,’ zegt ze, ‘nu we het daar toch over hebben… Volgens mij heb ik diarree gekregen van die ene tablet voor mijn suikerziekte.’

Nog even terug naar de gezelligheid in de wachtkamer. Fijn om te merken dat onze patiënten soms een band met elkaar opbouwen. Hier kun je ook na je ziekenhuisopname nog wat aan hebben.